'Alvast excuses voor de lengte van mijn verhaal'

Hey hoi iedereen,

Daar ben ik weer. Ik ben nu in Kagoshima, het meest zuidelijke punt van vaste land Japan. Het is hier al redelijk tropisch, met palmbomen en 28 graden. Het is soort van verfrissend om uit het perfecte wereldje van noord Japan te stappen. In Tokyo is een mix tussen Posh en Babydoll de fashion. Het is fijn om me eventjes niet totaal underdressed te voelen tussen de perfect geklede mensen van de metropolen, waar de ultiem hoge en perfect gepoetste glitterpumps gedragen worden in combinatie met snoezige franje sokken. Wel is het zo dat ongeacht hoe zuidelijk je in Japan zit, het fashion is om rond te lopen met dikke panties, handschoenen, een trui en matchende parasol. Ook bij 25+ graden.

Maar terug naar waar we gebleven waren. Na Kanazawa heb ik de bus naar Shirakawa-Go genomen. Een dorp dat tot Unesco World Heritage hoort vanwege typerende huisjes die er staan. Deze zijn met hun puntige stro daken bestand tegen de hevige sneeuw die er in de winter valt. Omringt door bergen geeft het een prachtig zicht. Hier heb ik mijn eerst nacht gekampeerd. Ik had bedacht dat ik maar net zo goed kon beginnen met het gebruiken van mijn tent, daar ik hem toch rond sleep. Aan de rand van het dorp heb ik op een parkeerplaats een rustige nacht gehad, ware het niet dat ik steeds van mijn matje gleed en hierdoor gewoonweg slecht heb geslapen. Ik ben echter niet zo snel uit het veld geslapen.. eh slagen. Ik heb de reis voortgezet naar Kyoto, naar mijn mening de culturele hoofdstad van Japan. Echter had ik bij mijn vorige bezoek iedere tempel, park en andere bezienswaardigheid al gezien dat ik dit bezoek anders wilde spenderen. Stephan was een kleine week ervoor al gearriveerd en had weer intrek in zijn oude appartementje genomen. Ik zou hem de eerste avond al meeten voor een BJJ training, maar de sportschool lag een klein uur fietsen van het centrum. Na een kansloze poging om zelfs met navigatie de plek te vinden (waarbij ik, volledig in de war, na 15 minuten fietsen per ongeluk de navigatie verkeerd om ben gaan volgen) stond ik onbedoeld weer terug voor mijn eigen hostel. Ik schaam me diep. Mijn navigatie skills zijn hier aan de andere kant van de wereld volledig upside down. Ik ben herhaaldelijk m'n hostel kwijt geweest, zelf wanneer ik er 10 meter vanaf stond. Activiteiten waren er nog steeds genoeg. We zijn naar een apen park geweest met Japanse Makaken. Het geniale aan dit park was dat de apen vrij rond liepen en dat de mensen in de kooi zaten. Je kon tussen de apen door lopen, maar in de kooi werden pinda noten verkocht en kon je ze voeren. Iedereen stond dus in de kooi en de aapjes zaten ons te bekijken. Een hilarisch zicht. De volgende dagen hebben zich gevuld met Jiu Jitsu training, een 5,5 uur durende hike in Brits gezelschap, een bezoekje aan een... Okinawaans (?) restaurant, hotsprings, window shopping en nog veel meer lekker eten. Mijn dorm room was gevuld met een gezelschap van 5 Polen. De voorgaande dagen had ik weinig tijd gehad om er gesprekjes mee te voeren en bovendien vond het mannelijke deel van het gezelschap het steeds prima om in enkel een onderbroek rond te lopen (en nee, geen sexy boxershort, maar zo'n schaamelijk klein wit ding). Ik had tot de laatste avond geen bijzondere behoefte om met ze te converseren, hoewel het een best gezellige groep van twee dames en drie heren betrof. De laatste avond kwam ik terug naar mijn kamer met het idee op tijd te gaan slapen en trof hier een private party aan. Ze zaten flink in de verf met hun blikken bier en whiskey en ik realiseerde me snel dat slapen op dat moment geen optie was. Dus heb ik vrienden gemaakt en gezellig mee gedaan. Natuurlijk waren ze gewoon super aardig en ieder vooroordeel over drank gebruik in combinatie met Polen is voor mijn neus bevestigd toen ik 5 liter bier en twee liter Whiskey zag verdwijnen. Toen mijn bovenbuurvrouw de volgende ochtend voorover gebogen stond te puffen vroeg ik of ze een kater had. Ze keer me aan alsof ik Japans sprak. 'Nee joh, ik ben vandaag ongesteld geworden... dat drinken?... Oh joh dat doen we iedere dag, dat ben ik gewend'... eh right.

Ik heb mijn tasjes gepakt en ben naar Mija Jima gegaan. Vastberaden om daar een nieuwe poging tot kamperen uit te voeren. Mija Jima is een klein eiland naast Hiroshima. Het staat bekend om het iconische beeld van de drijvende Torii. Een Torii is een poort tot een Shinto heiligdom (Shintoisme is naast Boedhisme de hoofdzakelijke religie in Japan en draait voornamelijk om het feit dat ieder bos, iedere steen, iedere rivier een god heeft/is). Nadat ik hier een prachtige zonsondergang heb genoten, waar al een paar herten brutaal nieuwsgierig een tas inspectie hadden uitgevoerd, ben ik kamp op gaan slaan. Ik had een prachtig plekje vlak bij het station, achter een grote rots op een breed voetpad, aan het strand. Klinkt perfect toch? Dat was het ook. Ik zat rustig mijn boekje te lezen toen een hert besloot dat de pinda's die ik had, voor hem bestemd waren. Wat volgde was een 10 minuten durend gevecht tussen mij en het hert waarbij het beest onvermoeibaar bleef neuzen, duwen en op punt van frustratie me van alle kanten bebokt heeft. Nadat ik met pijn en moeite al deze pogingen wist af te weren, waarbij ik echt volledig omgeduwd ben en blauwe plekken op heb gelopen was ik het zat en heb mijn been tegen zijn borst gezet. Met een ferme duw heb ik hem weg gezet en na nog een minuut van klieren heeft hij het opgegeven. Ik moest huilen van het lachen, zo absurd was de situatie. Maar ik had mijn pindas nog en hij kon terug naar waar ie vandaan kwam. Met al mijn etenswaar hoog in de boom opgeknoopt heb ik deze nacht prima geslapen. Mijn slaapzak heeft allemaal elastieken waarmee je het matje aan de zak vast kan maken en warempel, dat werkt perfect :)

Na een bezoek aan Fukuoka waar wederom eten het hoogtepunt was ben ik naar Beppu gegaan. Hier heb ik aangepapt met een Canadese en Amerikaanse en zijn we met twee Japanners gaan eten, drinken en.... Karaoke. De avond was gezellig maar ik ben helemaal klaar met Karaoke. Ik kan niet zingen, ik vind het schaamtelijk en gewoon suf. De avond is geeindigd in nog een absurditeit, waarbij we door een oldy-san van zeker 80 jaar oud, boos en dronken, met schelpen bekogeld zijn. Hij kon niet eens meer spreken, zo ernstig van het padje was hij. Toen de man een baksteen op pakte was ik het zat. Ik heb het ding uit zijn handen genomen, hem bij zijn kraag gepakt en omstanders hebben de politie gebeld. De mensen van het hostel bestempelde het voorval als een 'real proper Japanese experience'. Afgezien van het feit dat het geheel waanzin was, konden wij drieen er hartelijk om lachen... wat moet je anders. Het is weer een verhaal zal ik maar zeggen. Een vulkanisch zand bad en een hemels modderbad hebben de dag er op onze kater weg genomen, waarna ik ben beland waar ik nu ben. Kagoshima.

Morgen ga ik naar Yakushima, het eiland dat als inspiratie stond voor de film Princess Mononoke, een geweldige animatie van Hiayo Miyazaki. Een aanrader mochten jullie nog een nare herfstachtige avond willen vullen.