Cross country & Croc country

Afgelopen week zat ik in een hostel waar twee Nederlanders waren. Ik ben tot de pijnlijke conclusie gekomen dat ik mezelf een beetje ongemakkelijk begin te voelen wanneer ik Nederlands praat. Ik moet net iets langer over sommige woorden denken dan ik graag zou willen en soms voelt mijn woordkeuze een tikkeltje allochtoon… Ahum…Er is weer zoveel gebeurd sinds mijn laatste post. Zoals de meesten al weten is mijn werk op Indeed Station niet helemaal zoals gepland gegaan. Ik ben dankbaar voor de ervaring. Ik heb een kijkje in het leven op een Cattle Ranch gehad. Het leven is zwaar. Lange dagen en veel werk buiten in de brandende zon. Het gros van deze mensen heeft huidkanker of gaat het krijgen. Lederen olifanten handen van uren werken aan waterpompen, het verzamelen van vee, de weg vrij maken voor al deze werkzaamheden… ik heb zelf twee waterpompen gerepareerd en een flink aantal fuel rides met de 4WD gedaan. 40 minuten door los zand, gravel road en bush tracks rijden met 3 grote tonnen petrol in de laadbak. De walser vol tanken en vervolgens weer terug te tuffen. Heerlijk werk vond ik het. Echter was de vrouw des huizes wat emotioneel instabiel en nadat de werkvloer in een emo-mijnveld was veranderd heb ik heb het besluit gemaakt verder te reizen.

Ik ben naar Broome gereden en daar een vriend uit Perth ontmoet. Broome staat bekend om de ‘mooiste zonsondergangen van Australië’ en ik heb ze gelijk moeten geven. Iedere avond een gratis lucht spektakel vergezeld met Boome’s beruchte Matso’s ginger beer. Deze verfrissende drankjes zijn hemels bij nachten van 29 graden en een luchtvochtigheid van 85%.
Het krokodillen park was een ietwat verontrustende ervaring. Die beesten zijn echt scary. Het eerste rondje dat we liepen zagen we een paar Crocs en vooral heel veel muisstille vijvertjes. Het tweede rondje was tijdens de voer ronde. En werkelijk waar, holy sh*t. Het beeld van een 5 meter grote krokodil die zich uit zo’n vijvertje werkt en bijna over het hek heen klimt om zijn dooie kip te ontvangen is zo griezelig. De klap die de bek maakt als deze dichtslaat gaat door merg en been in deze freakshow. Indrukwekkend op zijn zachts gezegd. De Crocs in het park zijn allemaal beestjes die zich in de vrije blije natuur misdragen hebben (dwz het snacken van paarden, koeien, mensen of delen daar van). Het bezoek aan dit park geeft een goede indruk hoe gevaarlijk en sneaky deze beesten zijn, en ieder vijvertje dat je daarna spot is ultiem verdacht.

Deze kennis kwam goed van pas in Darwin. Darwin heeft bij mij altijd een beetje een speciaal gevoel gehad. Een beeld ontwikkeld door verhalen van het verleden, films en mijn fantasie. Dat was snel over na aankomst. Darwin is een party town. Ondanks het laag seizoen (= veel te warm en veel te vochtig) en afwezigheid van de massa’s, zie je in één oogopslag dat deze stad…. laten we het uitvergroot dorp noemen, gebouwd is rondom toerisme en pils. Maar ik was naar Darwin gekomen om wat over de Aboriginal cultuur te leren. Spijtig genoeg zie je in het centrum van Darwin het stedelijke Aboriginal leven: verloren zittend op de grond vragend naar alcohol en sigaretten. Dit zijn diegene die vast zitten tussen hier en nergens. Ze kunnen niet meer terug naar hun commune, en ze weten niet hoe te functioneren in de westerse maatschappij. Heel triest om te zien.

Rondom Darwin zijn een aantal Nationale Parken. Litchfield, Katherine Gorge en Kakadu National Park. Hier ben ik met mijn reismaatjes Mano en Lewis op tour gegaan. Een kleine anekdote om jullie een idee te geven van de angsten die je in Australië moet doorstaan. Onze eerste nacht hebben we op een park bush campsite door gebracht. Dankzij het regen seizoen kruipen alle rivieren uit hun bedding, en deze avond werd daar nog een vochtig schepje boven op gedaan. De rechter rand van de camping was rivier bedding geworden, wat een heerlijk gevoel geeft met dat gele bord ‘danger, crocodiles’ erbij. Net als het busje dat er al stond vonden wij het ook een goed idee om burgemeester van de linker kant te worden. Zo’n 50 meter van het water hebben we kamp op geslagen. Na het eten zitten we nog wat te kaarten, tot we een plof horen. Het klinkt een beetje als een 50 kg wegende possum die uit een boom valt. Het is donker dus we hebben geen idee, en in Croc country is dat om te huilen. Lang verhaal kort, je kunt niet op onderzoek uit gaan want dan wordt je misschien op gegeten (geen grapje, afgelopen jaar zijn er in het park 3 mensen opgepeuzeld) dus je gaat maar lekker onwetend in je tent zitten en mooi slapen. Hoera…. Bizar genoeg konden we er toch hard om lachen en heb ik prima geslapen (nadat ik mijn tent zo dicht tegen de auto heb geschoven dat ie er bijna onder zat).

Kakadu is een van de weinige plaatsen waar nog authentieke Aboriginal communes in de natuur leven en hun ding doen. Het voorste deel van het park is een plaats waar wij Balanda (=niet aboriginals) kunnen leren over de Beninj (= aboriginal). Naast het cultureel centrum hebben we een grote hike gedaan, over de plateaus, door the long grass , langs de rots schilderingen en tot slot hebben we tijdens een Ranger tour een grote storm zien ontwikkelen en op ons af zien komen over het zogenaamde Arnhem Plateau, het achterste deel wat 'heilig' is en alleen toegankelijk voor Aboriginals. Ik kan vrij kort zijn over de rit naar Alice Springs en het bezoeken van Uluru (Ayers Rock) Kata Tjuta (Valley of the Winds) en Kings Canyon. Het is prachtig. Niet zozeer alleen het zicht er van maar de verhalen en de geschiedenis. Het verhaal van de Aboriginal historie en cultuur is tussen Darwin en Uluru te vinden. Ik ben in Sydney, Melbourne en Perth overigens geen enkele Aboriginal tegen gekomen. Dit heeft een simpele verklaring maar die is niet zo fraai…

Ik heb nog zoveel meer te vertellen maar ik wil jullie niet dood vervelen met een heel boekwerk dus ik laat het hier even bij. Ik loop intussen wat ‘voor op schema’ en bedacht me ineens dat tegen de tijd dat ik klaar ben voor Nieuw Zeeland, het daar midden winter zou zijn.

Daar had ik geen zin in heb ik de spontane beslissing genomen om maar direct te gaan. Vanaf hier gaan we dus Kia Ora horen!