Konichiwa
09 Oktober 2015 | Japan, Kyoto
Lieve allemaal,
Eindelijk tijd om een verhaaltje te schrijven :) Sorry voor de verkeerde site naam op de kaartjes. Goed idee, minder goed uitgevoerd...
Ik ben hier nog maar een paar dagen en ik weet nu al niet meer waar ik mijn verhaal moet beginnen Begin ik bij het eten van sushi op de Tsukiji Fishmarket? De sushi was goed Erg goed. Maar het eten van de buren was memorabel (is het bij de buren niet altijd beter?). Mijn buuf had met zijn date een festijn aan sushi en sashimi besteld. Terwijl ik rustig van mijn plateau peuzel zie ik de kop van de vis, die met graat en al Ikebana stijl (japanse bloemsierkunst) is opgediend nog na ligt te gaspen terwijl meneer zijn filet als sashimi naar binnen werkt. Nadat ik bijna van mijn stoel was gevallen, in shock van dit prachtige en net zo wrede 'niet zo stil leven' heb ik mijn best gedaan om hem niet continu aan te staren tijdens zijn lunch. Hij kon er gelukkig om lachen.
Ook heb ik intussen Fugu gegeten. Tijdens mijn vorige bezoek hier durfde ik het niet. Fugu oftewel kogelvis is zo'n vis die zich bol blaast alsie schrikt. Je kent hem wel van Finding Nemo. Deze vis is, indien niet op de juiste manier gefileerd, giftig voor de mens. Je krijgt er binnen twee uur een hartstilstand of ademstilstand van. Ik weet hiet niet zeker meer, maar beide lijkt me niet goed. Het is hier een delicatesse en wordt geprepareerd door lisenced Fugu chefs. Het smaakte best oke, en het gaat natuurlijk meer om de spanning van het eten er van. Gezien het feit dat ik dit schrijf kunnen jullie aan nemen dat ik er nog ben :) Deze avonturen heb ik beleefd met Sam, een ozzy gast uit Canberra die ik in mijn hostel heb ontmoet. Ik dacht, ik kan maar vast aan het accent wennen, right...
Terug komen in Japan voelt als het terug zien van een oude vriend. Toen we elkaar voor de eerste keer ontmoette wilde we elkaar heel graag beter leren kennen maar moest ik daar heel veel moeite voor doen. Japan is namelijk zo mooi en zo interessant, maar tegelijkertijd zo absurd en bizar. Na mijn vrienden Zuid en Centraal Amerika, waar ik de taal wel sprak, kwam Japan. Ik versta naast Konichiwa, domo arigato en sayonara (en hier en daar wat eten) geen bal van het geprevel. En Kanji of Katakana lezen kan ik helemaal niet. Nu ik terug ben versta en lees ik nog steeds niets, maar de alledaagse gang van zaken ken ik wel. Zoals de eet cultuur, en de oneindige rijen van Japanse toeristen bij de souvenir shops om snuisterijen en snoepjes te kopen. Het reizen is makkelijker en alles voelt minder vermoeiend. Japan is echter nog steeds hyper bizar. Ik ben naar een Owl Cafe (uil cafe) geweest, waar ik 3 seconden na binnenkomst direct spijt van had. Te idioot, zielig en onzinnig om te beschrijven, dus ik refereer naar de foto's. Tevens ben ik over gehaald om naar een Robot show te gaan. Ook hier heb ik geen woorden voor. Helaas ook geen foto's van, dus als iemand zich verveeld is google mijn suggestie. De naam impliceert al wat het inhoud. Deze bizarre avond hebben we afgesloten met een waanzinninge karaoke sessie waarbij de Asahi (bier) rijkelijk heeft gevloeid. Het was ronduit hilarisch maar dat had vast ook te maken met het kleurrijke gezelschap. Het is makkelijk vrienden maken hier in de Hostels van Japan. Gelukkig maar!
Mijn reis heeft zich vervolgd naar Kanazawa, een kuststad aan kant van de Japanse Zee (Tokyo ligt aan de pacific). Hier natuurlijk naar toe gegaan met de befaamde Bullet Train oftewel Shinkansen zoals deze hier heet. Eenmaal aangekomen bij de Pongyi, een inieminie klein traditioneel guesthousje waar voorheen een kimonoshop in zat, staat een cameraploeg op me te wachten. Serieus. Met regiseur, cameraman en geluidsman zijn ze een rapportage over tourisme in kanazawa aan het maken... ofzo. Engels is nog steeds niet het favoriete vak van de Japanners. Na toestemming wordt ik uitvoerig bevraagd en gefilmd (net als alle andere gasten in het hostel). En als ze er achter komen dat ik mijn Jiu Jitsu pak mee heb genomen wordt me gesmeekt om deze aan te trekken. De rest van de avond hebben we Okonomiyaki gemaakt met zo'n 8 mede reizigers. Dit is een soort Japanse pannekoek / omelet met van alles er in, De vertaling van Okonomiyaki is dan ook 'zoals je wilt'. Denk aan wortel, tauge, kool, champignons, mais, lente ui, kaas, garnaal en gember. Dit alles hebben we gebakken en opgegeten onder toeziend oog van de camera, in een hostel dat het formaat heeft van een pinda. De okonomiyaki was overigens echt heerlijk, ik maak het thuis ook vaak. De pannekoek versier je met Okonomiyaki saus, zeewier en bonitovlokken.
Ja ik kom weer terug bij eten. En bij eten komen we in Japan altijd terug bij vis. Het is echt heel erg klote om een vis te zijn in Japan. Het is niet goed voor je om uberhaupt iets uit de zee te zijn in Japan want ik garandeer je: ze eten je hier op. Zee volk is hier de sigaar. Dat werkt overigens ook andersom. Als je geen vis lukt ben je zelf de sigaar in Japan.
Deze avonturen volstaan voor nu dent ik wel, ik heb jullie lang genoeg aan het lezen gehouden. Ik mis jullie, echt waar. Maar ik wordt gelukkig heel goed afgeleid :)
Liefs Jenneke.
ps. De link naar de foto's (die zsm komen)
www.polarsteps.com/jentravels
Eindelijk tijd om een verhaaltje te schrijven :) Sorry voor de verkeerde site naam op de kaartjes. Goed idee, minder goed uitgevoerd...
Ik ben hier nog maar een paar dagen en ik weet nu al niet meer waar ik mijn verhaal moet beginnen Begin ik bij het eten van sushi op de Tsukiji Fishmarket? De sushi was goed Erg goed. Maar het eten van de buren was memorabel (is het bij de buren niet altijd beter?). Mijn buuf had met zijn date een festijn aan sushi en sashimi besteld. Terwijl ik rustig van mijn plateau peuzel zie ik de kop van de vis, die met graat en al Ikebana stijl (japanse bloemsierkunst) is opgediend nog na ligt te gaspen terwijl meneer zijn filet als sashimi naar binnen werkt. Nadat ik bijna van mijn stoel was gevallen, in shock van dit prachtige en net zo wrede 'niet zo stil leven' heb ik mijn best gedaan om hem niet continu aan te staren tijdens zijn lunch. Hij kon er gelukkig om lachen.
Ook heb ik intussen Fugu gegeten. Tijdens mijn vorige bezoek hier durfde ik het niet. Fugu oftewel kogelvis is zo'n vis die zich bol blaast alsie schrikt. Je kent hem wel van Finding Nemo. Deze vis is, indien niet op de juiste manier gefileerd, giftig voor de mens. Je krijgt er binnen twee uur een hartstilstand of ademstilstand van. Ik weet hiet niet zeker meer, maar beide lijkt me niet goed. Het is hier een delicatesse en wordt geprepareerd door lisenced Fugu chefs. Het smaakte best oke, en het gaat natuurlijk meer om de spanning van het eten er van. Gezien het feit dat ik dit schrijf kunnen jullie aan nemen dat ik er nog ben :) Deze avonturen heb ik beleefd met Sam, een ozzy gast uit Canberra die ik in mijn hostel heb ontmoet. Ik dacht, ik kan maar vast aan het accent wennen, right...
Terug komen in Japan voelt als het terug zien van een oude vriend. Toen we elkaar voor de eerste keer ontmoette wilde we elkaar heel graag beter leren kennen maar moest ik daar heel veel moeite voor doen. Japan is namelijk zo mooi en zo interessant, maar tegelijkertijd zo absurd en bizar. Na mijn vrienden Zuid en Centraal Amerika, waar ik de taal wel sprak, kwam Japan. Ik versta naast Konichiwa, domo arigato en sayonara (en hier en daar wat eten) geen bal van het geprevel. En Kanji of Katakana lezen kan ik helemaal niet. Nu ik terug ben versta en lees ik nog steeds niets, maar de alledaagse gang van zaken ken ik wel. Zoals de eet cultuur, en de oneindige rijen van Japanse toeristen bij de souvenir shops om snuisterijen en snoepjes te kopen. Het reizen is makkelijker en alles voelt minder vermoeiend. Japan is echter nog steeds hyper bizar. Ik ben naar een Owl Cafe (uil cafe) geweest, waar ik 3 seconden na binnenkomst direct spijt van had. Te idioot, zielig en onzinnig om te beschrijven, dus ik refereer naar de foto's. Tevens ben ik over gehaald om naar een Robot show te gaan. Ook hier heb ik geen woorden voor. Helaas ook geen foto's van, dus als iemand zich verveeld is google mijn suggestie. De naam impliceert al wat het inhoud. Deze bizarre avond hebben we afgesloten met een waanzinninge karaoke sessie waarbij de Asahi (bier) rijkelijk heeft gevloeid. Het was ronduit hilarisch maar dat had vast ook te maken met het kleurrijke gezelschap. Het is makkelijk vrienden maken hier in de Hostels van Japan. Gelukkig maar!
Mijn reis heeft zich vervolgd naar Kanazawa, een kuststad aan kant van de Japanse Zee (Tokyo ligt aan de pacific). Hier natuurlijk naar toe gegaan met de befaamde Bullet Train oftewel Shinkansen zoals deze hier heet. Eenmaal aangekomen bij de Pongyi, een inieminie klein traditioneel guesthousje waar voorheen een kimonoshop in zat, staat een cameraploeg op me te wachten. Serieus. Met regiseur, cameraman en geluidsman zijn ze een rapportage over tourisme in kanazawa aan het maken... ofzo. Engels is nog steeds niet het favoriete vak van de Japanners. Na toestemming wordt ik uitvoerig bevraagd en gefilmd (net als alle andere gasten in het hostel). En als ze er achter komen dat ik mijn Jiu Jitsu pak mee heb genomen wordt me gesmeekt om deze aan te trekken. De rest van de avond hebben we Okonomiyaki gemaakt met zo'n 8 mede reizigers. Dit is een soort Japanse pannekoek / omelet met van alles er in, De vertaling van Okonomiyaki is dan ook 'zoals je wilt'. Denk aan wortel, tauge, kool, champignons, mais, lente ui, kaas, garnaal en gember. Dit alles hebben we gebakken en opgegeten onder toeziend oog van de camera, in een hostel dat het formaat heeft van een pinda. De okonomiyaki was overigens echt heerlijk, ik maak het thuis ook vaak. De pannekoek versier je met Okonomiyaki saus, zeewier en bonitovlokken.
Ja ik kom weer terug bij eten. En bij eten komen we in Japan altijd terug bij vis. Het is echt heel erg klote om een vis te zijn in Japan. Het is niet goed voor je om uberhaupt iets uit de zee te zijn in Japan want ik garandeer je: ze eten je hier op. Zee volk is hier de sigaar. Dat werkt overigens ook andersom. Als je geen vis lukt ben je zelf de sigaar in Japan.
Deze avonturen volstaan voor nu dent ik wel, ik heb jullie lang genoeg aan het lezen gehouden. Ik mis jullie, echt waar. Maar ik wordt gelukkig heel goed afgeleid :)
Liefs Jenneke.
ps. De link naar de foto's (die zsm komen)
www.polarsteps.com/jentravels
-
09 Oktober 2015 - 18:40
Teun:
ik heb toch maar ff naar robotshow gegoogled.. haha, wat een onzin -
09 Oktober 2015 - 22:05
Nicky:
Hihi! Je hebt in die paar dagen alweer een hoop avonturen beleefd! Fijn ook, zo'n levende-vis-filerende buurman -
09 Oktober 2015 - 22:07
Nicky:
Oké, dit gaat niet helemaal vlekkeloos... Anyway, klinkt tof allemaal! Veel plezier! xoxo -
10 Oktober 2015 - 03:30
Muriel:
Leuk om je te kunnen volgen, ben een heel klein beetje ietsiepietsie jaloers hahaha ;) Geniet van alle belevenissen ik wacht op je volgende verslag! Groetjes van ons drietjes vanuit aquitodosigueigualnopasanadaEsmeraldas... zucht ;) -
10 Oktober 2015 - 08:24
Marieke:
Enjoy! Maar dat gaat volgens mij wel goed :) XX -
14 Oktober 2015 - 08:48
Irene:
Hoi Jenneke,
Je zit er al weer helemaal in lees ik wel. Mooi te lezen hoe je het beschrijft en, ik ben nogal visueel ingesteld, is er dus niet veel voor nodig om het me voor te stellen hoe het er aan toe gaat (vooral met dat eten) en ik reis op de kaart mee, dus dat scheelt mij zo wel weer een trip naar Japan ;) Daarbij houd ik niet zo van vis....
Takusan no tanoshimi Jenneke!
Liefs Irene
-
19 Oktober 2015 - 13:22
Je Sw:
haha Tante Irene :) Dankje wel en ik ben blij dat ik je van een reis in je verbeelding kan voorzien :) -
21 Oktober 2015 - 21:54
Rein En Henny :
Geweldig leuk om een kaartje van je te ontvangen.Heel veel dank.
We weten dat Japan heel bijzonder is doordat onze dochter Erin al een
Paar keer in Osaka is geweest. We wensen je goede reis en heel veel
reisplezier. Als je terug bent moeten we toch echt eens afspreken.
Misschien in Brabant waar onze zoon nu woont(Helmond) -
25 Oktober 2015 - 19:29
Lenie Swinkels:
hai Jenneke. nu ik je gevonden heb kan ik je blijven volgen wat leuk.
wat een geweldige reis ga jij maken ,en Japan is toch een bijzonder land.
kijk maar goed uit met dat eten.
ik wens je een heel mooi jaar.ik blijf je volgen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
