Laguna Quilotoa en Chichicorumi

Hola allemaal!

schaam, schaam, schaam dat het al zolang geleden is dat ik een berichtje heb achter gelaten!!! Ik heb een paar hele drukke, maar vooral geweldige dagen achter de rug met vele nieuwe indrukken, ervaringen, vrienden en nog veel meer!

Om te beginnen heb ik intussen mijn Spaanse lessen afgerond. Ik moet zeggen dat ik al een aardig mondje Spaans kan, en terecht kan zeggen dat ik een prima lerares heb gehad! 2 weken geleden zijn de twee andere meiden, Nathalie en Marleen, aangekomen. Zij doen nu 3 weken taalcursus en zullen met mij de stage in Esmeraldas gaan doen. Dat weekend zijn we samen met een kotgenoot van mij naar La Mitad Del Mundo, ook wel de evenaar genoemd, gegaan. Zeer leuk om daar te zijn al hebben wij helaas het museum met de leuke experimentjes gemist... Balen dus, maarja, wat doe je er aan. Verder ben ik met mijn kotgenoot naar de Teleferico geweest, een kabelbaan die naar een bergpunt aan de rand van Quito gaat waar je geweldig uitzicht op de stad hebt. Daar kregen we de bevestiging hoe gigantisch groot Quito eigenlijk wel niet is (70 km lang en een schrale 4 km breed).

Ik houd natuurlijk heel erg van fotograferen, en ik maak dan ook wel flink wat foto's (check mijn hyves) maar ik ben de afgelopen week toch wel tot de conclusie gekomen dat de meeste dingen die ik de afgelopen week heb gezien gewoon niet vast te leggen zijn. Het zijn momenten die je gewoon moet ervaren...

Naast de taalcursus ben ik toch ook wel een van de fanatieke stappers, intussen dan ook al een flink sociaal stapnetwerk aangelegd, dat ik helaas volgende week al weer achter moet laten. Enerzijds jammer, anderzijd heb ik geen tijd om stil te staan bij dit soort dingen. De reis gaat door en ik weet dat ik op het volgende station waarschijnlijk nog gekkere stoerdere dingen ga zien en mee maken. Ik plan niet te ver vooruit, I just go with the flow. En dat gevoel bevalt me prima!

Vorige zaterdag ben ik na een zeer kort nachtje naar Laguna Quilotoa geweest. Dit is een kratermeer, wat misschien een beetje lastig is uit te leggen dus ik verwijs naar de foto's. Ik ben hier alleen heen gegaan omdat iedereen plannen had voor een heel weekend en voor mij zondag om 10 uur 's ochtends een zeer bijzondere week van start zou gaan. Daar later meer over. Er zaten twee Schotse broers bij het gezelschap waar ik vlot mee aan de klets raakte en mijn trip niet meer solo was. Na een rit van ongeveer 4 uur kwamen we bij het stoffige dorpje aan (max 10 huizen, waarvan 4 hostals). Hier begonnen we een wandeltocht naar beneden, naar het meer. Door een ontmoeting met een kudde schapen en geiten duurde onze toch echter 40 minuten ipv de normale 20. Wederom verwijs ik naar de foto's, een geweldig grappige ervaring op zich al! Eenmaal bij het meer dat een prachtig blauw groene kleur heeft hebben wij een half uurtje in de zon zitten genieten. Deze dag geen mooiere blauwe lucht met zich mee kunnen brengen, gewoonweg fantastisch. Vervolgens de tocht terug naar boven. Dit was het meest geweldige van de trip. Op de rug van ezeltjes zijn wij weer naar boven gebracht. De eerste 2 minuten doodeng omdat het behoorlijk stijl is, maar ezeltjes zijn handig en sterk. Toch zat ik met een dubbel gevoel op mijn lift. Het ezeltje (luvia, regen) had duidelijk al meer mensen naar boven moeten brengen, leek wat moe, het pad was echt enorm stijl en bovendien liep er achter mij een 10 jarig jongetje met een plastic flesje op zijn gat te kloppen. Ik voelde me dus ook nog eens promotor van kinderarbeid. Eenmaal boven heb ik een coca cola voor het gozertje gekocht, omdat ik wist dat wanneer ik hem geld gaf hij dit toch aan zijn ouders af zou moeten staan... brrr een donkere wolk over zo'n stoere ervaring.

Zondag om 10 uur stond ik bij de deur van Yanapuma klaar om met een leraar een week les te krijgen in de Selva, de Jungle dus. Via mijn school is het mogelijk om een (mid) week in een comunidad in de bush te verblijven. In de ochtend zou ik les krijgen en in de middag waren er activiteiten. Na een tocht van 4 uur kwamen we aan in Tena, een stoffige Selva stad. Vanuit Tena heeft Shell, die daar in de Jungle Oliebronnen heeft, een weg aangelegd die deze junglevolkeren met de bewoonde wereld verbonden heeft. Dit heeft natuurlijk enkele geweldige voordelen gehad, zoals electriciteit, telefonie en scholing voor de kinderen. Helaas heeft het ook plastic en alcohol mee gebracht. alcoholisme heb ik zelf niet veel gezien, maar het is algemeen bekend dat het een groot probleem is. Plastig is helaas wel overal te zien. Maar dan ook echt overal. Mensen smijten alles uit bussen, overal zie je tandenborstel liggen (ja... tandenborstels) lege flesjes frisdrank... en op een weg van 150 km lang staan 2 bordjes met 'aub, gooi uw vuil niet in de natuur'. Alsof dat helpt. Helaas is daar heel moeilijk wat aan te doen en zal het vooral aan de nieuwe generatie zijn om op school geleerd te krijgen hoe zij hier mee om moeten gaan. Veel vertrouwen ligt daar bij mij niet in. Entonces, na een uurtje bussen werden we buiten gezet en wist Paulo, mijn leraar, een mini paadje ergens te vinden waar we 5 minuten de bush in liepen. Daar was de comunidad waar ongeveer 8 mensen leven. De eigenaar is Juan die daar met voornamelijk vrouwen, iets van 4 zussen en zijn ouders wonen. Ik begreep de relatie tussen hem en de vrouwen niet en Paulo kon het ook niet echt uitleggen.

Die volgende ochtend terwijl ik zat te ontbijten in de 'kook hut/huis' zag ik plots de deur open gaan, een aap binnen sneaken en voor ik mijn mond open kon doen stond die op de tafel en snaaide de suikerpot leeg... Heel de keuken in rep en roer en selva les nummer 1 was geleerd : Tijdens het eten ALTIJD deur op slot! De comunidad had op het erf 8 aapjes, 3 cuchucho's (mix tussen een wasbeer en n miereneter) een paar honden en flink wat kippen rond lopen. Geweldig tamme aapjes waar ik een week lang mee heb zitten spelen, iets wat ik mijn leven lang niet zal vergeten! Behalve lessen die in een soor half huis (4 palen met een dak) plaats vonden heb ik sieraden met zaden geknoopt, goud gezocht (yeah! ik heb ongeveer een miligram goudstof gevonden... :) en naar een prachtige waterval geweest waar we heerlijk hebben gezwommen. Tevens heb ik getubed op de Rio Napo. Tubing hier houd in dat je een gigantische opgeblazen binnenband met de bus of camionet 3 km verder op neemt deze de rivier in smijt er er mee terug dobbert naar je eigen comunidad. Dobberen is misschien niet het juiste woord omdat de Rio Napo toch flink wild kan zijn. Het gevoel dat je in een rubber opblaasband in een amazone rivier in het oerwoud drijft is onbeschrijfelijk. Ik zal het daar dan ook bij houden.

Tot slot heb ik een bezoekje aan de Sjamaan gebracht en Ayaguasca geprobeerd. Dit is een drankje gemaakt van voornamelijk een bepaalde cactus waar je als een dolleman van gaat halucineren. Mijn huisgenoten en zelfs alle leraren hadden mij dit aangeraden dus moest ik dit natuurlijk wel eens proberen. Je moet een fles drank (goedkoop of wat, zolang er maar alcohol in zit), een halve slof sigaretten en 10 dollar mee nemen als betaling. De drank en sigaretten heeft de Sjamaan nodig om het ritueel uit te kunnen voeren... yeah, sure... maar je speelt het spel volgens hun regels natuurlijk (en deze zaakjes kostte me 2 dollar). Het drankje, dat ongeveer 1 flinke slok is, smaakt enorm smerig en je moet dan ook direct eventjes met water naspoelen. Het gebeuren vind plaats onder het huis van de Sjamaan en Juan en Paolo bleven de volledige tijd bij mij. Na een half uurtje begon ik wat dingetjes te zien. Dit bleken kevertjes te zijn met lichtgevende oogjes (heel stoer) maar de andere zagen ze ook... het werkte nog niet :P 15 minuten verder zat ik volledig in mijn 'trip'. Je bent je constant bewust van wat er gaande is, maar je begint allerlij dingen te zien. Het leek alsof ik door een soort muskietennet keek, alles was een beetje wazig. Als ik met mijn handen zwaaide verdwenen deze. De krekels klonken als miljoenen belletjes die in mijn oren zaten en op een gegeven moment waande ik mij een veer te zijn op een papegaai, knus tussen de andere veertjes, vliegend door de lucht. Extreem vet. Na anderhalf uur voelde ik mij nog wel wat 'dronken' maar zag ik alles normaal. De sjamaan vroeg mij of ik nog wat wilde, en tot mijn grote spijt zei ik (volledig bewust) JA. Tot 5 uur in de ochtend heb ik een freaking kermis in mijn hoofd gehad met alleen maar kleurtjes. Bovendien moest ik toen ook nog overgeven. Iets wat heel normaal blijkt te zijn. Dit was mij van de voren ook al gezegd omdat het drankje een cleansing is en je maag ook gereinigd wordt. Toch... niet echt feest. Wel stond Paolo 2 seconden later naast me met water, vroeg of alles oke was en zei dat dit bij iedereen gebeurde. Er wordt heel goed voor je gezorgd en de gehele tijd ben je opperbewust van alles wat er gebeurd. Eenmaal in mijn bed begon Paolo tot mijn grote frustratie op zijn bed te slaan. Vragen wat hij aan het doen was zat er niet in want ik was druk bezig gedrogeerd te zijn... veel te veel moeite. Toen ik hier de volgende dag naar vroeg bleek het kot vol kakkerlakken te zitten en moest hij zijn bed eventjes kakkerlakkenvrij maken. Alles wat ik hier over ga zeggen is dat ik zeker weet dat er geen in mijn bed hebben gezeten en dat ik verder heel blij ben dat ik hier absoluut niets van heb meegemaakt! DAAR zou ik pas nachtmerries van hebben gehad!

Ondanks deze geweldige week was ik donderdag avond toch blij weer naar Quito terug te kunnen. Jezelf badderen in de Rio is op zich wel stoer, maar erg schoon wordt je er niet van, apen die constant op je zitten en antimuggentoelie houden je ook continu vatsig klef. Toch zal ik nooit vergeten dat ik een middag les heb gehad met Alexander slapend op mijn schoot, het in bad stoppen van Mono Triste (ons zielige aapje) de gestoorde kuren van Lucas, en Pancho de gruwelijk nieuwsgierige cuchucho constant van mijn rug en been af te trekken. Mama de monos, mijn bijnaam daar, zal me altijd bij blijven.

Vrijdag bij mijn terugkomst had ik een uur om mij te douchen, een nieuwe tas in te pakken en met 5 Hollandse meiden naar Puerto Quito te vertrekken. Hier hadden we op aanraden van Muriel een 'hostal' geboekt. Het was een soort lodge langs een rivier, omringd door prachtige planten en bloemen. Hangmatten, heerlijke bedden en een gewedige kok (de vrouw van de eigenaar) en 6 koters die daar zeer vrolijk rond huppelde. Echt een relax weekend met een heerlijk klimaat! We zijn naar een prachtige waterval gewandeld waar we konden zwemmen, ik ben met Marliza een stuk naar boven geklommen we hebben beide de sprong gewaagd. Heerlijk, al zijn we onderweg wel een duizendpoot met een lengte van 30 cm tegen gekomen... IEUW. Later die avond hebben we ringen gemaakt uit kalebasjes, heel stoer, en chocolade saus van echte cacaobonen. Deze daarna natuurlijk met banaan en koekjes opgesmuld! Het spelletje ezelen kennen ze hier trouwens ook! Zondag zijn we naar een Fruitfarm geweest waarbij wij bij het woord farm aan boerderij dachten. Niet dus... We hebben werkelijkwaar gewoon door een fruitwoud gewandeld waarbij Gabriel, onze tourguide, overal over vertelde en allerlei bomen in klom om stukken fruit de plukken. Sinaasappels van ongeveer 1 minuut oud smaakt toch beduidend beter dan die in Nederland, en nooit meer zal een grapefruit het zelfde smaken. Na nog een middag heerlijk te hebben gechilled in de hangmatjes was het helaas voor ons weer tijd om te gaan.

Kortom... enorm veel geweldige nieuwe ervaringen. Vanavond neem ik een nachtbus naar Isla de la Plata om walvissen te spotten en zaterdagnacht vertrekken we alweer naar Esmeraldas... oooh wat gaat de tijd toch snel!

Check de foto's en Hasta Luego!