Bijna Cotopaxi + Mislukte Nariz del Diablo & Lima

Nou... komt er eindelijk weer een update van hier uit. Heel eerlijk gezegt vermaak ik me hier wel en heb ik niet altijd zo´n zin om een hoop te typen en allemaal op internet te zitten. hihi...

Nou na een zeer gezellig afscheid in Esmeraldas dus hebben wij het zeer rustig aan gedaan in Quito. Woensdag zouden we wel naar de Cotopaxi gaan, maar dat ging toen niet door. Donderdag ben ik een dagje flink ziek geweest waardoor ik maar al te blij was niet die berg op te moeten... ai ai ai donderdag dus ziek, zouden we vrijdag gaan. Maar vrijdag hadden we daar geen zin in want het waren de feesten van Quito. Na 3 drankjes lagen wij uitgeput terug in ons bedje en zaterdag verrekte we het toch ook om vroeg op te staan. We concludeerden dat het hoogte verschil toch wel inhakt na 9 weken esmeraldas en dat direct beginnen met pintjes pakken niet de beste start is. Zondag gingen we dan eindelijk met een vriend vanuit Quito (een interno van Esmeraldas) naar de Cotopaxi om na een autorit van een uur tot de conclusie te komen dat het weer zo slecht was (enorm veel wolken) dat we die vulkaan nog niet eens zagen toen we recht voor de entree van het park stonden. Na wat gekibbel met de bewakers zijn we maar terug gekeerd want we vonden het niet de moeite waard.

Vervolgens zijn ben ik vooruit gereisd naar Cuenca, een van de meest welvarende stadjes van Ecuador wat nog echt een ouderwetse kolonische stijl heeft en je net een zwitserland gevoel geeft. Na hier 1,5 dag rond te hebben gewandeld zijn we savonds met de bus naar Riobamba gegaan. Hier zouden we de Nariz del Diablo nemen, een treintje door het woeste Andeslandschap. Onze busreis duurde echter 8 uur ipv 5 waardoor we om 3 uur snachts aan kwamen, we nog net even een hotelletje voor 2 uur konden boeken en we om half 6 al weer bij het station stonden. Kaartjes op... maar we konden wel de bus vooruit nemen en bij het tweede station op stappen. Toen hebben we besloten om dat maar te doen. In het tweede station waren inderdaad nog kaartjes. om 10 uur komt het treintje aankakken en kunnen we er bij. Er was ondertussen niemand uitgestapt of wat dan ook waardoor de trein het eerste deel van het traject gewoon halfvol gemaakt heeft. Na een half uur mogen wij naar boven en zitten we heerlijk gezellig in het zonnetje op een minitreintje door de Andes te stjoeken. Op een bepaald moment moet de trein een colletje doen en hij trek het niet... Hmmm.... we rijden weer langzaam achteruit, ik denk dat we een nieuw aanloopje gaan doen ofzo maar nee, het treintje stopt. Na een minuut of 10 zien we een van de regelneefjes van de trein met een telefoon in de lucht de berg wat verder op lopen. Het eerste wat Muur en ik grappen is 'die heeft zeker movistar... ghehehe'. De motor wordt uitgezet en we moeten maar gewoon wachten... lijk het. Wij houden ons wel bezig met een pas gehuwd XXL koppeltje uit Engeland en anderhalf uur en geen enkele officiele mededeling later komt er een ander treintje aan tuffen. Het lijkt er op dat we over moeten stappen dus dat doen we maar. We nemen het zelfde tourtje terug en in het station krijgen we te horen dat ze nog niet weten of ze verder terug naar Riobamba gaan. Dat moeten ze nog maar zien. Heerlijke Zuid-Amerikaanse taferelen dus en wij denken toedels, en taaien m ook maar af. Op naar Guayaquil.

Guayaquil kan kort omschreven worden. We zijn daar vooral lui geweest met zo overdag een paar kleine activiteiten, zoals door de binnenstad wandelen, naar het leguanenpark waarbij ik naar de foto´s verwijs. Heel stoer eigenlijk. Een wandelparkje vol Leguanen die daar met massas in de bomen hangen, op de grond en op de bankjes zitten en die je gewoon kunt aaien. 's avonds zijn we met een vriend van mij uit Quito (origineel uit Guayaquil) die met ons mee was, wiens broer een goede vriend was van een maat van Muriel en nog wat extra aanhang uit geweest. Zo zie je maar, zelfs in Ecuador is de wereld klein... Gezellige avond gehad en tot slot zijn we ook nog naar een Dieren / Natuurpark gegaan waarbij we onze personal guide hadden gezien deze vriend van beroep Bioloog was. Wederom Check de foto´s.

Na Guayaquil zijn Muriel en ik door gegaan naar Salinas, een kustplaats die omschreven wordt als het Miami van Ecuador... Hmmmmm... Dat beloofd veel goed en valt uit eindelijk dan ook vies tegen. Behalve een wat hoge gebouwen skyline rondom het strand is er zowaar geen fuck te beleven. We gingen dan ook naar de enige kroeg op heel de boulevard op stap om daar enkel 18 jarigen te vinden. Na een uurtje met deze leeftijdscategorie te hebben staan dansen vonden we het welletjes en zijn we maar gaan slapen. Na een dagje strand verder door naar Montañita. Hier werd het wel interessant. Montañita is een surfdorpje waar geen fuck te beleven is behalve strand (en af en toe surfen) drank, drank en nog eens drank... Muur en ik hadden snel genoeg vrienden laten we zeggen dat de avond niet laat is geworden. Hierbij verwijs ik naar het kleine trapje op de foto. 5 van dit soort hindernissen heb ik samen met een vriendelijke hulp moeten nemen om uitgeputte muriel boven te krijgen. Dat krijg je van te veel rond sjokken en dan gezellig glaasjes weg tikken. De volgende dag enkel strand en savonds gewoon gezellig met onze vrienden van gister en wat nieuwe vrienden zitten babbelen. Hierbij hebben we wel een acteur uit LA en een brandweerman van uit NY leren kennen. Zo kom je nog eens wat tegen op stap (nouja, onder je eigen hostal eerlijk gezegd). De volgende dag in grote verwarring over of het nou dinsdag of woensdag was besloten wij dat montañita met zijn strand en bier heel leuk was voor 2 dagen, maar omdat je er werkelijk waar geen bal uit voert het ons interessanter leek om de laatste 2 dagen voor ons vertrek nog zelfs iets nuttigs uit te voeren.

Ik ben via Guayaquil naar Ambato gegaan om die stad nog even uit te checken en Muriel is een vriend van haar in een ander stadje gaan bezoeken. Op vrijdag vloog zij namelijk vanuit Guayaquil en ik vanuit Quito. Een beetje droevig afscheid van Quito op donderdag avond met een groep vrienden die ik via Steve en Yanapuma heb gemaakt, maar toch viel het allemaal wel mee. Ik vond het jammer om weg te gaan,maar het is voor mij nog niet voorbij. Ik heb hier nog 4 weken Peru op de agenda staan, wat mij naar het volgende deel van het verhaal brengt.... Mijn vlucht was in de ochtend en Muurs vlucht in de avond. Ik was dus al wat eerder in Lima en heb een hostal / hotel gezocht.

Lima....
Eerste 2 indrukken : mooie stad en wat een KUT mensen. De ervaring van muriel en mij zijn tot nu toe nog niet zo geweldig. Taxi's negeren je gewoon en als ze wel reageren en je zegt de straat waar je heen wil... zeggen ze gewoon 'uh.. nee' en rijden ze verder. Word je wel binnen gelaten wordt je afgezet. Horeca ; het eerste restaurant hebben we 30 minuten op een sandwich zitten wachten en toen die kwam moesten we maar zelf bestek, servetten, sauzen etc. gaan halen terwijl die bij anderen toch echt wel gewoon op tafel gezet werden. Savonds gaan we eten, alles heel leuk maar bij het afrekenen krijg ik te horen dat het biertje 15 sol kost (3,50 euro). Ik vind het idioot veel want de lasagna koste maar 14 sol. Ik zeur niet en reken af. Als we even later nog iets willen vragen zegt een andere ober dat er nog een probleem met de rekening is en dat we nog 10 bij moeten betalen... de pilsjes kosten namelijk 8 sol per stuk. Ik zeg WTF? die serveerster heeft ons 15 aangerekend. De ober corrigeerd zich snel en zegt dat ze 10 per stuk zijn. Dus ik wordt een beetje woest en begin de reken som uit zetten. In totaal komen we op 48 sol en ik heb 58 betaald. De ober zegt dat we ook nog 10 % belasting moeten betalen. Ik zeg dat dit de eerste keer niet hoefde en nu ineens wel! Bovendien is 10 % van 48 sol 4,8 sol want onze rekening op 52 zou zetten. De ober krijgt het warm en de serveersters worden een beetje ongeduldig. Kalm eis ik het verschil terug. We zeggen dat het wel leuk is voor hen, toeristjes afzetten. Op de weg naar buiten waarschuwen we de Canadezen waar we gezellig me hadden zitten kletsen voor deze praktijken en we gaan verder. We willen naar een buurt waar je een aantal kroegen en disco's hebt maar worden natuurlijk eerst door een taxi of 5 genegeerd of afgewezen. Als we eenmaal in de buurt zijn aangekomen lopen we een kroeg binnen waarbij het eerste dat we te horen krijgen is dat we maar naar het boven gedeelte moeten gaan. Wij denken 'uh' en doen dat dan maar. Boven aangekomen, lees 1 stap op de verdiepen gezet hebben, komt er een gozer naar ons toe die direct begint te mekkeren of we een tafel hebben gereserveerd of willen. Muriel zegt dat we eerst even willen kijken en dansen. Nee is het antwoord. CONSUMEREN. Ik vraag wat er aan de hand is en de gozer in kwestie zegt dat we NU iets moeten drinken. Ik zeg mogen we even binnen komen en rustig kijken waar we willen staan. Nee is weer het antwoord en hij stuurt ons naar beneden. Wij denken het is goed en we gaan naar buiten waar een andere medewerker nog vraagt of we iets willen drinken. Ik zeg datie heel hard op moet zouten en we gaan wel ergens anders naar toe. De terugweg is het zelfde liedje met de taxichaufeurs waarop wij concluderen dat we de mensen hier niet aardig vinden.

Ons hostel daarintegen is wel heel stoer. Het is hier een doolhof van gangen en kamers, wij zitten op de 4e of 5e verdieping ofzo, buiten waar ons balkonnetje op het terrasje uitkijkt. Op dit terras lopen 3 grote schildpadden rond, we hebben 2 papegaaien en een kat, en niet te vergeten een prachtig uitzicht op een van de kathedralen en de stad. Jazeker hebben we het hier mee getroffen. We zijn nu opzoek naar het boeken van een vlucht of busreis naar Cuzco waar we met kerst willen zitten.

Bij deze sluit ik mijn verhaal af. Ik wens jullie allemaal een geweldig kerstfeest en een schitterend nieuwjaar! De groetjes vanuit het mooie Peru!