Delfina Torres
Door: Jenneke Swinkels
07 Oktober 2008 | Ecuador, Esmeraldas
Hoi allemaal.
Nu is het allemaal begonnen. De reden waarvoor ik naar Ecuador kwam (de voornaamste iig...) Ik heb na een soort van snuffelweekje er gisteren mijn eerste dienst op zitten (voor jullie in Nederland en Belgie eergisteren al!). Vorige week heb ik samen met Marleen en Nathalie enkel dagdiensten van ongeveer 7 uur gedaan. Maandag was het mijn beurt om af te trappen met een dienst van 12 uur.
Ik zal proberen om algemeen te beschrijven hoe het er hier aan toe gaat door anekdotes te gebruiken, maar algemeen gezegd, idd muur hes en kaar, een ongeorganiseerd gekkenhuis. In het begin lijkt het mee te vallen, maar als je ziet dat een 16 jarig meisje met een totaal niet vorderende arbeid 4 uur op een keizersnede moet wachten, gillend van de pijn ga je toch denken... wat de fuk doen ze hier nou.
Op mijn eerste dag heb ik 2 bevallingen zelf kunnen doen, multipara's om rustig te beginnen. Iedereen prijst mijn begeleider omdat ze al 11 jaar in het ziekenhuis werkt en een van de beste is... Ik geloof iedereen direct, maar bij mijn eerste partus stond ze een eindje verder op de status in te vullen en toen ik vroeg of ze niet moest helpen zei ze dat het allemaal wel zou lukken hoor... Het lukte dan ook wel, maar eerlijk gezegd, wel een beetje eng. Het hechten ging precies het zelfde. 'Deze steek gaat zo...oh die ken je? nou een keer voor... jah hebbie em? Oke, ik ben hiernaast goed...' Right...
Verloskundigen doen hier alles, van fysiologische tot pathologische bevallingen, abortussen, sectios kunnen ze assisteren, inducties regelen ze zelf (gewoon wat cytotec proppen, voor de verloskundige lezers) en cervixruptuurtjes of baarmoederverzakkingen staan hier ook op het verloskundig menu. Men moet als student dus goed aangeven waar je wel voor komt en waar niet, want anders sta je in no-time een abortus op te ruimen. Over abortussen gesproken. Die heb ik in een week hier al meer gezien dan 3 jaar Belgie, 'nee doktora, ik heb absoluut niets genomen!' Yeah sure... Er zit hier vast iets in het drinkwater dat bij 16 jarigen op 3 - 4 maanden zwangerschap abortussen veroorzaakt. Er komen hier denk ik wel 5 abortussen per dag binnen, maar bij anamneses heeft niemand ooit een abortus gehad.
Toch is het werk in het ziekenhuis heel leuk en gezellig, met de collega's dan natuurlijk! Vooral veel aandacht van mannelijke artsen natuurlijk, varierend van 20 tot 60 jaar... Van de week heeft een arts ons zelfs op tour door het ziekenhuis genomen. Tijdens deze tour hebben we een man met 3 shotwonden en een laparotomie met een incisie van ongeveer 40 cm gezien. Tevens zagen wij een vrouw met een pelvic infectie en god weet wat nog meer, een incisie van zo'n ruwe 60 cm. En die arts beretrots zijn natuurlijk. Hmmm... Ik ben er dan ook nog niet helemaal uit of ik hier wel naar toe gebracht zou willen worden als ik gewond was.
Wat mij enorm opviel en waar ik eigenlijk van schrok, van mijzelf, hoe snel en gemakkelijk we (Marleen en Nathalie ook) ons aanpasten op het negeren van gillende en krijsende 15 en 16 jarigen. Het punt is dat het vaak heel moeilijk is om contact met hen te maken. Ze hebben geen flauw idee wat hen overkomt, zijn door het dolle heen en kunnen enkel nog schreeuwen. Het feit dat ze zwanger zijn is vaak ook nog niet eens volledig aan hun te wijten. Het zijn kinderen waar mannen hier misbruik van maken. De cultuur is hier sex. Als je het niet hebt, hoor je er niet bij. Zelfs op theepakjes staan half naakte vrouwen. 9 maanden later liggen ze bij ons op de tafel uit hun plaat te gaan. 'Kijk me aan' en 'luister naar mij' werken niet meer, ook al proberen ze wel. Tot slot, het ergste van de gehele situatie, 1,5 jaar later zitten ze er weer... Ongeremde voortplanting heerst hier. Als wij 's ochtends tijdens het ontbijt buiten zitten zien we in 10 minuten zeker 5 zwangeren voorbij wandelen. Het is hier zo erg dat je er soms zelfs een beetje afkeer van krijgt.
Nou klink ik misschien een beetje te negatief, maar de situatie is zoals ik hem beschrijf. Toch krijgen we het voor elkaar om hier enorm veel lol tijdens de diensten te hebben. Vele med students, verpleegkundigen en andere artsen zorgen voor een gezellige sfeer en ze zijn hier wel altijd in voor een lolletje. Verder is het ontzettend leerzaam en zie ik gewoon meer dan ik ooit gedacht had. Oh... ongepast gedrag bestaat hier niet. Vorige week was ik een bevalling aan het assisteren, en terwijl ik opkijk zie ik 4 verpleegkundigen met camera's alles filmen...
Dit weekend zijn we nog naar Atacames geweest. Onze nieuwe grootouders hebben hier zeer dicht bij een 2e (en een 3e) huisje (big ass huis) waar zij het weekend doorbrengen. Wij hebben de mededeling gekregen dat we daar naar toe mogen gaan wanneer we zin hebben. Als ik kon zou ik ze adopteren. Schatten van mensen, al is het wel fantastisch dat Gladys, ons omaatje, meer herrie kan maken dan 10 ecuadorianen bij elkaar. Beetje vervelend, maar oh oh wat is het fijn... om een beetje half doof te zijn :)
Zoals jullie op de foto's kunnen zien heb ik mijn haar lekker laten vlechten in Atacames, hebben wij cocktails genuttigd en op een mototaxi gezeten... heel stoer!
Ik ben intussen volledig up to date met alle foto's. Ik maak om de 40 - 50 foto's een nieuw album aan, zodat jullie niet elke keer weer door de oude moeten spitten. Let wel, in Ecuador 2 staan nog wat nieuwe foto's, en Ecuador 3 is ook weer tot de 50 gevuld! De volgende keer komen er meer verloskundige foto's en wie weet wat nog meer...!!
Groetjes en bedankt voor jullie berichtjes, mailtjes, krabbeltjes etc.
Nog even de links van de albums
Ec. 1
http://boondock-sunny.hyves.nl/album/30940393/Ecuador_1/kXGCdBLe/
Ec. 2
http://boondock-sunny.hyves.nl/album/31995630/Ecuador_2/MGaRLiuB/
Ec. 3
http://boondock-sunny.hyves.nl/album/32465801/Ecuador_3/yniOBRUd/
Nu is het allemaal begonnen. De reden waarvoor ik naar Ecuador kwam (de voornaamste iig...) Ik heb na een soort van snuffelweekje er gisteren mijn eerste dienst op zitten (voor jullie in Nederland en Belgie eergisteren al!). Vorige week heb ik samen met Marleen en Nathalie enkel dagdiensten van ongeveer 7 uur gedaan. Maandag was het mijn beurt om af te trappen met een dienst van 12 uur.
Ik zal proberen om algemeen te beschrijven hoe het er hier aan toe gaat door anekdotes te gebruiken, maar algemeen gezegd, idd muur hes en kaar, een ongeorganiseerd gekkenhuis. In het begin lijkt het mee te vallen, maar als je ziet dat een 16 jarig meisje met een totaal niet vorderende arbeid 4 uur op een keizersnede moet wachten, gillend van de pijn ga je toch denken... wat de fuk doen ze hier nou.
Op mijn eerste dag heb ik 2 bevallingen zelf kunnen doen, multipara's om rustig te beginnen. Iedereen prijst mijn begeleider omdat ze al 11 jaar in het ziekenhuis werkt en een van de beste is... Ik geloof iedereen direct, maar bij mijn eerste partus stond ze een eindje verder op de status in te vullen en toen ik vroeg of ze niet moest helpen zei ze dat het allemaal wel zou lukken hoor... Het lukte dan ook wel, maar eerlijk gezegd, wel een beetje eng. Het hechten ging precies het zelfde. 'Deze steek gaat zo...oh die ken je? nou een keer voor... jah hebbie em? Oke, ik ben hiernaast goed...' Right...
Verloskundigen doen hier alles, van fysiologische tot pathologische bevallingen, abortussen, sectios kunnen ze assisteren, inducties regelen ze zelf (gewoon wat cytotec proppen, voor de verloskundige lezers) en cervixruptuurtjes of baarmoederverzakkingen staan hier ook op het verloskundig menu. Men moet als student dus goed aangeven waar je wel voor komt en waar niet, want anders sta je in no-time een abortus op te ruimen. Over abortussen gesproken. Die heb ik in een week hier al meer gezien dan 3 jaar Belgie, 'nee doktora, ik heb absoluut niets genomen!' Yeah sure... Er zit hier vast iets in het drinkwater dat bij 16 jarigen op 3 - 4 maanden zwangerschap abortussen veroorzaakt. Er komen hier denk ik wel 5 abortussen per dag binnen, maar bij anamneses heeft niemand ooit een abortus gehad.
Toch is het werk in het ziekenhuis heel leuk en gezellig, met de collega's dan natuurlijk! Vooral veel aandacht van mannelijke artsen natuurlijk, varierend van 20 tot 60 jaar... Van de week heeft een arts ons zelfs op tour door het ziekenhuis genomen. Tijdens deze tour hebben we een man met 3 shotwonden en een laparotomie met een incisie van ongeveer 40 cm gezien. Tevens zagen wij een vrouw met een pelvic infectie en god weet wat nog meer, een incisie van zo'n ruwe 60 cm. En die arts beretrots zijn natuurlijk. Hmmm... Ik ben er dan ook nog niet helemaal uit of ik hier wel naar toe gebracht zou willen worden als ik gewond was.
Wat mij enorm opviel en waar ik eigenlijk van schrok, van mijzelf, hoe snel en gemakkelijk we (Marleen en Nathalie ook) ons aanpasten op het negeren van gillende en krijsende 15 en 16 jarigen. Het punt is dat het vaak heel moeilijk is om contact met hen te maken. Ze hebben geen flauw idee wat hen overkomt, zijn door het dolle heen en kunnen enkel nog schreeuwen. Het feit dat ze zwanger zijn is vaak ook nog niet eens volledig aan hun te wijten. Het zijn kinderen waar mannen hier misbruik van maken. De cultuur is hier sex. Als je het niet hebt, hoor je er niet bij. Zelfs op theepakjes staan half naakte vrouwen. 9 maanden later liggen ze bij ons op de tafel uit hun plaat te gaan. 'Kijk me aan' en 'luister naar mij' werken niet meer, ook al proberen ze wel. Tot slot, het ergste van de gehele situatie, 1,5 jaar later zitten ze er weer... Ongeremde voortplanting heerst hier. Als wij 's ochtends tijdens het ontbijt buiten zitten zien we in 10 minuten zeker 5 zwangeren voorbij wandelen. Het is hier zo erg dat je er soms zelfs een beetje afkeer van krijgt.
Nou klink ik misschien een beetje te negatief, maar de situatie is zoals ik hem beschrijf. Toch krijgen we het voor elkaar om hier enorm veel lol tijdens de diensten te hebben. Vele med students, verpleegkundigen en andere artsen zorgen voor een gezellige sfeer en ze zijn hier wel altijd in voor een lolletje. Verder is het ontzettend leerzaam en zie ik gewoon meer dan ik ooit gedacht had. Oh... ongepast gedrag bestaat hier niet. Vorige week was ik een bevalling aan het assisteren, en terwijl ik opkijk zie ik 4 verpleegkundigen met camera's alles filmen...
Dit weekend zijn we nog naar Atacames geweest. Onze nieuwe grootouders hebben hier zeer dicht bij een 2e (en een 3e) huisje (big ass huis) waar zij het weekend doorbrengen. Wij hebben de mededeling gekregen dat we daar naar toe mogen gaan wanneer we zin hebben. Als ik kon zou ik ze adopteren. Schatten van mensen, al is het wel fantastisch dat Gladys, ons omaatje, meer herrie kan maken dan 10 ecuadorianen bij elkaar. Beetje vervelend, maar oh oh wat is het fijn... om een beetje half doof te zijn :)
Zoals jullie op de foto's kunnen zien heb ik mijn haar lekker laten vlechten in Atacames, hebben wij cocktails genuttigd en op een mototaxi gezeten... heel stoer!
Ik ben intussen volledig up to date met alle foto's. Ik maak om de 40 - 50 foto's een nieuw album aan, zodat jullie niet elke keer weer door de oude moeten spitten. Let wel, in Ecuador 2 staan nog wat nieuwe foto's, en Ecuador 3 is ook weer tot de 50 gevuld! De volgende keer komen er meer verloskundige foto's en wie weet wat nog meer...!!
Groetjes en bedankt voor jullie berichtjes, mailtjes, krabbeltjes etc.
Nog even de links van de albums
Ec. 1
http://boondock-sunny.hyves.nl/album/30940393/Ecuador_1/kXGCdBLe/
Ec. 2
http://boondock-sunny.hyves.nl/album/31995630/Ecuador_2/MGaRLiuB/
Ec. 3
http://boondock-sunny.hyves.nl/album/32465801/Ecuador_3/yniOBRUd/
-
08 Oktober 2008 - 06:10
Hester:
Wauw Jen. Ook al heb ik er zelf ook gestaan, het is toch weer ff 'anders' om het van een ander persoon te lezen en te horen.
Jij staat dus met vroedvrouw Galita! Moet je inderdaad een beetje leren kennen ;) Maar zij is inderdaad wel de meest ervarene op verloskundig vlak.
Doe je ding waar je voor gekomen bent, dan komt het allemaal goed. En vergeet niet ook goed te ontspannen tussen door ;) (dus: elk weekend atacames ;) )
Liefs hes -
08 Oktober 2008 - 10:18
Gerrit En Monique:
hoi jenneke, wat een verhalen, leuk jouw haren zo. Af en toe kan ik hier internetten, en kan het een beetje bijhouden, veel groetjes -
08 Oktober 2008 - 10:51
Nicky:
Hey chick! Eindelijk eens een berichtje van mij om zeker te zijn dat ik ook nog wel eens aan je denk ;) En je verhalen allemaal lees natuurlijk! Gaaf hoor, al die avonturen!
Iig heel veel succes met alles (studie, stage, vrienden, leuke dingen doen, etc. etc.), alhoewel dat natuurlijk zonder meer goed komt :)
Hou je taai meis!
Dikke kus!!!!!! -
08 Oktober 2008 - 17:46
Dorien:
Hej Jenneke!
Heb je het al verteld he!
Je schrijft fantastisch!! Heel aangenaam om te lezen ;)
Er staan al zoveel ervaringen op en je bent nog maar net begonnen... Dat zegt al genoeg! Je zal nog heel wat tegenkomen daar in Ecuador!!
Meid, hou je goed! En ik volg je ;)
Bye x Dorien -
12 Oktober 2008 - 18:07
Tante Lenie:
jenneke wat een avontuur
wat je daar allemaal mee maakt ik vind het erg leuk zoon ervaring maak je nooit meer mee
groetjes lenie
-
12 Oktober 2008 - 20:17
Irene:
Hoi Jenneke! Het heeft even geduurt, maar hier dan een berichtje uit Bladel. Wat een verhalen!! wat een supermooie foto's.Ik vind vooral het laatste verslag toch behoorlijk heftig hoor. Lijkt ER wel. Toch ook fijn dat er andere studiegenootjes bij je in de buurt zijn waar je je ervaringen me kunt delen en vooral ook je emoties, want ik kan me zo voorstellen dat het je ook wel eens naar de keel grijpt.En om dan een keer goed stoom af te blazen, zal zeker wel eens nodig zijn.Wat een evaring doe je zo op zeg! Als je dat daar ziet (voor ons leest)is het in Nederland en belgië toch allemaal wel erg goed geregeld. Maar ik merk wel dat jij, en al zal dat niet altijd even makkelijk zijn, je "mannetje"(vrouwtje) wel staat. Maar ik hebook begrepen uit je verhalen dat het niet alleen kommer en kwel is maar dat er ook nog ruimte is voor ontspanning en je van veel dingen ook nog de humor in kan zien. Houden zo Jenneke! Veel succes en tot de volgende keer!
Hartelijke groeten vanuit Bladel
Irene -
14 Oktober 2008 - 17:39
Fleur:
He Jen!
Super om al je verhalen zo te lezen, helemaal geweldig wat je daar zoal meemaakt. Als ik dit allemaal zo lees heb ik het gevoel al eeuwenlang niet meer op een verloskamer te hebben gestaan, wat een ervaringen!
En dan dat hororverhaal, ik werd er even stil van. Dat dit soort dingen zo snel normaal worden, eigenlijk heel apart. Maar kan het goed begrijpen, je moet toch door en als je dit blijft meemaken. Heb ook al je foto's bekeken, ziet er allemaal super uit!
Nou succes daar met alles, geniet ook veel van je vrije tijd, de cocktails en alle aandacht van het mannelijk schoon!
Dikke kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
