Bienvenidos al circus marvilloso!
Door: Jenneke
22 April 2010 | Nicaragua, Granada
Dames en heren, jongens en meisjes… nieuwe avonturen vanuit het verre en vooral warme zuiden. Deze keer zullen drie verhalen centraal staan; het avontuur van mijn nachttour naar de ‘Volcano de Masaya’ waar wij het over rokende, stomende kraters, grotten en vleermuizen zullen hebben. In het volgende hoofdstuk ‘Circus marvilloso’ zullen onder andere leeuwen, apen, rockers, acrobaten en een rituele slachting passeren. Tot slot eindigt dit avontuur met een rustige, relatief veilige, familiedag naar ‘Las Isletas’ met al mijn nieuwe vrienden en familie van Pure.
Once upon a time…. Nou goed, een kleine week geleden ben ik uit mijn vorige huisje verhuisd en omdat ik in mijn nieuwe woning nog niet terecht kon was ik eventjes terug in mijn oude ‘thuis’, Hostal La Libertad. Tussen een aantal oude en nieuwe vrienden heb ik Elizabeth ontmoet, een chica uit Boston. Het duurde 20 minuten voor dat we beste vrienden waren en besloten om de volgende dag naar de Vulkaan van Masaya te gaan (altijd typisch hierbij is dat je aan de klets raakt met iemand interessant, het zeer goed klikt en je zoiets als dit afspreekt en daarna nog eventjes toevoegt; ‘oh… hoe heet jij eigenlijk’:D). Na een kleine studie van de Lonely Planet besloten we op goed geluk richting Masaya te gaan en van daar wel verder te zien. Na het ter plaatse regelen van een taxi om naar de entree van het park te gaan en eventueel indien nodig omhoog kwamen we bij aankomst tot de conclusie dat we inderdaad met nachttours bij de entree konden mee konden. Echter begon de taxichauffeur hier te protesteren. De man bleef het bedrag noemen dat we hadden afgesproken indien hij ons tot bovenaan zou brengen. 8 dollar om twee personen 10 minuutjes verderop af te zetten, is een belachelijk bedrag in dit land dus Elizabeth en ik weigerde persistent. De man haalde alles uit de kast, van het benoemen van elk van zijn kinderen die hij moest voeden, de prijs van benzine tot het ons uitschelden voor dieven en tot slot stilzwijgend protest. We vroegen de parkwachters om het ons te vertellen indien we onredelijk waren, maar zij zwegen in alle talen. Nadat de man erg brutaal werd gaf ik hem het eerst afgesproken bedrag waarna we door de parkwachters meegenomen werden naar het museum om tijd te passeren tot het begin van de tour. In de auto gaven zij aan dat we correct gehandeld hadden, maar dat zij zich daar liever niet in mengen. De ‘nacht tour’ zou van 17u tot 20 u duren. Eenmaal boven gekomen werden we afgezet op een parkeerplaats met een muurtje aan een zijde als ieder ander. Wat anders is aan deze parkeerplaats is dat wanneer je over het muurtje kijkt, je direct 150 meter diep in een sulfaat rookput koekeloert. De overkant is bovendien 200 meter verderop en daar achter zijn enkel meer kraters te zien. Na een paar korte wandelingetjes naar een aantal prachtige uitkijkpunten verzamelde we ons bij een hutje waar we van die geweldige bouwvakkerhelmen en een zaklamp kregen. Het volgende onderdeel van de tour was batcountry. Nadat we met z’n allen onze neuzen in de uitgang van een grot hadden gestoken ging het licht uit en begonnen de vleermuizen rondjes te fladderen. Terwijl ze in volle vaart aan beide oren voorbij vliegen hoop je maar dat vleermuizen inderdaad zo goed in het donker zien als men zegt en geniet je van dit Bruce Wayne gevoel. Niemand gewond vervolgde we onze reis naar een flinke grot die in de tijd van de lokale burgeroorlog (begin jaren 90) als schuilplaats gebruikt werd. Ik had mijn beste dag niet dus iedereen kon met plezier toe kijken hoe ik tot drie keer toe mijn hoofd stootte, telkens mijn lamp aanzette wanneer deze uit moest en overal ‘nog even één foto moest maken’ terwijl ik op mijn slippertjes rond trippelde. We hadden een zeer gezellige groep dus men had vooral lol en gelukkig heeft iedereen zich hier prima aangepast aan de ‘tranquila cultuur’. Tegen de tijd dat we buiten kwamen was het volledig donker en zouden we in de krater gaan kijken om de lavaglow te zien. Helaas was het lavagehalte wat laag en kwam er extreem veel rook uit de krater dat dit bijna niet te zien was. Ik hoop nog een keertje terug te gaan en dit eventueel alsnog te zien. Dat is iets voor later…
Damas y caballeros, bienveniedos al Circus Marvilloso… hiermee begon de introductie van Warren, mijn ‘huisbaas’, eigenaar van sportschool Pure. Laat ik bij het begin beginnen. Tijdens een rustig ontbijtje vroeg Warren of ik toevallig die avond tijd zou hebben om mee te doen met een voorprogramma voor een rockconcert in Managua. Het zou om een circus gaan en ik zou niets hoeven te doen behalve met een groep anderen verkleed achter hem te staan tijdens de introductie. Verkleden vind ik altijd leuk en een feestje heb ik altijd zin in, dus ik zei ja. Nadat er een busje geregeld was kwamen we die avond aan in Managua. Omdat mijn huisgenote eigenlijk verkleed als Alice (uit Wonderland) zou komen maar zij zich niet goed voelde, had ik een paar witte sokken gekocht en deze samen mijn schattige schoenen en een haarbandje mee genomen ( BTW per toeval ben ik nu Alice in Wonderland aan het lezen! Thnx Char ;). Eenmaal backstage kom ik in een dierentuin terecht waar we onze eigen bonte verzameling van een leeuw, kat, muis, fee, Bearded Woman (ghehe), zigeuner, slang, apen, Van Halen (ja de rockband), evil dracula, volledig acrobaten team (angstaanjagend geschminkt!) Ringmeester en natuurlijk met mij; Alice. Ik had een mandje met snoep om rond te delen geregeld waardoor Warren de ringmeester vond dat ik met hem mee naar buiten moest om het publiek alvast op te warmen. Laat ik hierbij melden dat de Ringmeester op stelten liep, in een velvet suit met hoed van 40 cm hoog op (het is nog steeds 30 graden in de avond…) Terwijl Warren rond bounced, huppel ik vrolijk in het rond in mijn eigenlijk net iets te korte jurkje (lang leve boxers) en doe vooral schattig en verbaasd terwijl ik snoepjes uit deel. Ik tik mensen op de vingers die meer dan één snoepjes nemen en plots hoor ik Aliciaaaaaa!!! De Ringmeester heeft vrienden gemaakt en ik moet snoepjes brengen. Vanaf dat moment wordt het een aaneenschakeling van Aliciaaaaa’s met als hoogtepunt toen ik op een bepaald ogenblik zo ver was afgedwaald dat ik hem niet meer hoorde. Dit resulteerde in 200 man gillend ‘Aliciaaaaaah’ en een overdonderd geklap en gejuich op het moment dat ik aan kwam hobbelen. Grappig maar vreemd gevoel. Binnen in de concerthal was meer van het zelfde; De Ringmeester verwelkomde alle mensen op hilarische wijze, Alicia hobbelt van links naar rechts met haar mandje snoepjes, de leeuw, kat en slang deden mensen schrikken of spinde tegen eender wiens benen aan. De Zigeuner had haar glazen bol en het feetje huppelde of bleef voornamelijk gehypnotiseerd naar alle lichtjes staren en de Bearded Woman zag er zo stoer uit dat hij… zij… helemaal niets anders hoefde te doen dan gewoon zichzelf te zijn (ik verwijs naar de foto’s!). Tot slot waren er zoals ik al eerder aangaf… APEN. Deze twee Spaanse grieten zaten volledig in hun rol en vonden het dus ook perfect acceptabel om onder iedere rok omhoog te graaien, boven op gespierde mannen te klimmen en alles waar ze hun handen om kregen mee te jatten. Dit laatste was vooral belangrijk voor mij gezien ik en mandje met snoep had. Dit resulteerde dus regelmatig in gevechten tussen mij en de apen, waarbij de Bearded Woman mij kwam redden om als gevolg zelf doelwit te worden van deze monkey rampage. Onderdeel van onze show waren de straat acrobaten van de ‘School of mime’ in Granada. Dit was een aan een schakeling van gekke stunts, breakdance toeren, vuurspuwers, buikdansen, draaien met stokken, tollen, maar vooral menselijke torens. Ik heb het over 20 jarige mannen die zonder blikken of blozen vijf collegas de lucht in werken. Na een flinke voorstelling kwam de introductie van onze Ringmeester Warren. Hierbij vertelde hij na een verwelkoming dat het circus nog een groot monster had om te ten toon te stellen. We moesten ons vooral geen zorgen maken want er was geen mogelijkheid dat hij kon ontsnappen. Op dit moment werden alle dieren zo onrustig dat de apen boven op mij klommen en de handjes voor mijn ogen hielden. Ondertussen werd van achter mijn snoepmandje natuurlijk volledig leeg geroofd. Toen het gruwelijke monster vervolgens wel ontsnapte viel iedereen zoals afgesproken ‘dood’ op de grond. Iedereen behalve Alice en de aap die nog steeds aan haar vast geplakt zat. We waren in een partij hooi terecht gekomen die voor het podium lag en stonden doodsangsten uit terwijl het monster met zijn gruwelijke crew voorbij kwam. Terwijl er van alles op het podium gebeurde werd ik langzaam nieuwsgierig. Ik had namelijk geen flauw idee wat er gaande was en bedacht me toen dat Alice ook altijd een zeer nieuwsgierig meisje is en zeker altijd tussen de vingers door kijkt als er iets gruwelijks gaande is. Daar zat ik dan met mijn blauw met witte jurkje op mijn knietjes tegen het zwarte podium geplakt waarna ik met de handjes over het randje ging en mijn neus boven de planken stak. Hier bleek ik getuige te zijn van een ‘rituele slachting’ van een ‘maagd’. Ik zie plots een mes te voorschijn komen en er wordt een redelijk geloofwaardig dummy hart uit een van onze actrices gesneden, dat vervolgens natuurlijk het publiek in gesmeten wordt. Ze gaan uit hun dak! Vervolgens wordt er een halsslagader open gejaapt en spuit het bloed in het rond. Ze vangen dit op in een kan waar vervolgens een kwast in gaat en deze ‘ketchup’ wordt nog eens over het publiek rond gestrooid. Ik kan mijn ogen niet geloven en zelfs de aap zit op dit moment met grote ogen te kijken en stapt even uit haar rol; ‘holy Jezus..’ Het klinkt allemaal nogal macaber (oke, dat was het ook) maar bedenk dat we hier bij een rock concert waren dus het mocht allemaal wel een beetje freaky. Het was een grandioos succes en na een leuke afsluiting werd het ‘lijk’ weg gedragen en kon het concert beginnen. Tot mijn verassing bleek de band geen slechte muziek te spelen, ik zou zelfs durven zeggen prima muziek met leuke deuntjes en een prima tempo. Na het concert kwam er nog een DJ waarbij we met een aantal (nog steeds verkleedde) partygangers de steigers op klommen. Daar kwamen we tot de conclusie dat de ringmeester met zijn giga hoed prima voor de Mad Hatter door kon gaan en onze fairy had intussen bunny oren op gezet waarbij we een prachtige White Rabbit hadden. Samen met Alice vonden we dat we dus prima een tea party konden beginnen en de rest van de avond werd dan ook volledig gevuld met ‘change places, change places!!!’ (oke dit is voor de Alice in Wonderland fans). Uiteindelijk is de avond afgesloten in een disco bar waar de zaak een beetje dood was tot wij met ons circus langs kwamen en snel genoeg een Limbo contest hielden met de staf van de Ringmeester (Mad Hatter tegen deze tijd). De hele avond heeft men Aliciaaaaaa staan juichen en ben ik op de foto gegaan met concertgangers die mij als een beroemdheid bekeken. Hoogtepunt was overigens toen ik een biertje wilde bestellen en de barman mij deze niet wilde geven; ‘jij bent 6 jaar oud, ik denk het niet’. Daarnaast was het een grappige ontdekking dat de Bearded Woman waar ik de gehele avond Engels mee had staan praten een Hollander bleek te zijn… Hihi.
De volgende dag was een rustig dagje in Managua waar we met een aantal besloten naar de sauna / spa te gaan om bij te komen van al het gehuppel en gespring van de voorgaande avond. De dag daarna zou namelijk in het teken van Pure family fun day staan. Ik zal dit echter kort houden omdat jullie al ellendig lang mijn verhaal aan het lezen zijn. Er was een uitje georganiseerd vanuit de Gym waar ik nu woon. Met alle werknemers en hun familie zouden we naar Las Isletas gaan (eilandengroep dicht bij Granada in het meer van Nicaragua) om daar gezellig met z’n allen te chillen, zwemmen, eten, hangmatten, geïmproviseerd bowlen, lummelen, etc etc. Een geweldige dag en hoewel het allemaal zeer mellow is ben je bij thuiskomst toch weer flink moe.
Eventjes algemeen kan ik zeggen dat het leven in Pure geweldig is. Het is een ‘sportschool’ voor natural health. Men heeft dus Yoga, kickbox, aerobics, dans en fitness lessen. Daar naast is er ruimte voor massages, schoonheidsrituelen, meditatie en nog veel meer. De family fun day was voor mij dan ook zeer interessant om iedereen te leren kennen. Dan heb ik enkel Snoopy nog niet genoemd. Dit is onze reuze schildpad die we om de beurt eventjes uit moeten laten en vooral veel sla en cactus moeten geven. Verder worden dagen snel gevuld met bezoekjes aan het ziekenhuis, kickbox en yoga sessies, koken (ze zijn zo blij met iemand die lasagne of verse chocolade kan maken) en tripjes naar allerlei plaatsen. Ik ben overigens nogmaals pijnlijk duidelijk gemaakt dat ‘mañana’ niet morgen betekend, maar best als ‘niet vandaag’ vertaald kan worden (wachtend op papieren vanuit het ziekenhuis). Tot slot hebben we wat relletjes van de week gehad in verband met een lokale taxistrike. De gemeente wilde meer taxi’s, de huidige chauffeurs wilde dit niet, een staking met rellen daarop volgend. Blijkbaar heeft de burgemeester als reactie daarop wat mensen gehuurd om stampij te maken waarna de demonstranten met behulp van rubberen kogels naar huis gestuurd werden. Dit soort zaken zijn niet meer verassend en ik moet bekennen dat ik het resultaat van de staking ook niet mee heb gekregen. Deze mannen kunnen niet eindeloos staken want ook zij hebben families te voeden dus het leven is intussen weer zo goed als normaal. Het is allemaal een beetje jammer, maar zo gaat het leven in Nicaragua. Een tripje naar Leon waar ik zal gaan sandboarden staat voor dit weekend op het programma en het zal nog maar een klein weekje duren voordat mijn oudertjes langs gaan komen. Dit indien die vulkaan daar bij jullie boven eens ophoud met rommelen.
Ik zal het hier maar bij laten en hoop dat jullie weer van mijn verhaal hebben genoten. Veel liefs en tot het volgende verhaal (al duurt het nu niet lang meer voor ik terug in ons kikkerlandje ga zijn)
Link voor de site met verslag en foto's van ons circus en het concert
http://rockonola.com/2010/04/monroy-y-surmenage-presenta-uff-master/
-
23 April 2010 - 08:06
Cindy:
All I can say, :D
XxX
-
23 April 2010 - 09:39
Mama:
wij willen die vulkaan ook wel zien, dus.........
tot woensdag!
xxxxx
mama -
23 April 2010 - 09:55
Ilse:
Wauw, wat een verhaal weer! de sfeer op dat concert klinkt geweldig!
Mag ik trouwens vragen hoeveel je nu kwijt was voor die nachttour in Masaya? want ik kan wel wat dingen op internet vinden (30$ voor 4 uur), maar volgens mij is het daar ter plekke wel goedkoper.
Ik ben ook benieuwd naar Leon en het sandboarden... Lijkt me echt gaaf (en eng ;))!
Ik heb geprobeerd een planning te maken adhv wat we allemaal willen zien daar, maar we komen minstens een week tekort ;) Dus ik hoor graag wat je de moeite waard vond als je weer terug bent!
Verder had ik nog een verzoekje, want ik vraag me af hoe ver van te voren we de retourvlucht Managua-Corn Islands moeten boeken. Ik had gelezen op een forum dat dat niet zo ver van te voren hoeft namelijk, en dan houden we het liefst zo flexibel mogelijk natuurlijk. Maar zou je dit misschien voor de zekerheid een keertje na kunnen vragen als je er toevallig aan denkt?
Julliepap en mam hielden het nieuws nauwlettend in de gaten deze week (ik had vrij). Volgens mij wordt er nu weer gevlogen hier. Veel plezier met je ouders de komende weken! -
27 April 2010 - 11:46
Evi:
Haa die Jenny
jij maakt mijn cursus exel een stuk aangenamer met je prachtige verhaal :D meer meer meer!
Geniet! -
27 April 2010 - 19:46
Marieke:
Ha Jen,
ik moet ook eigenlijk heel erg hard aan het werk zijn.. Ben sollicitatiebrieven aan t schrijven, maar wil niet echt lukken..
Klinkt erg spectaculair daar allemaal!! :D Ben benieuwd naar nog meer verhalen als je weer terug bent!
Veel plezier met je papa en mama de komende tijd en tot snel!!
xx
PS: had je trouwens nog iets gehad aan mijn literatuur-zoek-tips? -
07 Mei 2010 - 20:23
Frank:
Hey Jen,
Volgens mij onderga je echt een cultuurshock als je daar terecht komt!
Maar het klinkt weer allemaal geweldig hoor. En als ik die foto's zie ben ik toch wel jaloers.
Geniet er nog van zolang je daar bent, want ik zie dat Nederland alweer langzaam dichterbij komt...
Liefs, x
Frank
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley