Christmas at Machu Picchu...
Door: Jenneke Swinkels
26 December 2008 | Peru, Cuzco
wederom nieuw bericht vanuit Peru! Om e beginnen wens ik iedereen die er aan doet een hele fijne 2e kerstdag :) (iedereen die er niet aan doet, ook een hele fijne 2e kerstdag trouwens... Anyway). Laat ik mijn verhaal weer een beetje chronologisch opstellen. Mijn vorige berichtje is nog niet zo oud dus zo veel heb ik ook weer niet te vertellen.
Dinsdag zijn we te paard langs allerlei incaruïnes getrippeld, met privé gids die ons vanalles kon vertellen over de geschiedenis etc, heel chill. Wat we ook van onze gids te horen kregen was dat we echt geluk hadden met onze timing. December is het hoogseizoen voor de Amerikanen, maar gezien dat volkje met de creditcrisis geen cent meer te makken heeft, schitteren die (zoals sjoerd altijd zegt) in afwezigheid. Wat weer heel fijn voor ons is. Ik klom voor de 2e keer in mijn leven op een knolletje (ten tijde van mijn vorige ervaring was ik 8 ) genaamd Combo. Het werd helaas al snel duidelijk dat mijn paard niet helemaal standaard was. Vooral het gevecht met het paard van Muriel viel al snel op en zaken zoals wanneer haar paard mij probeerde in te halen dat ie dan in galop over wilde slaan waren na een keer of twee ook wel duidelijk. Combo deed bovendien niet aan draven. Nee, lui stapvoets of direct over in galop. Om een lang verhaal kort te maken, ik ben wonderbaarlijk na flink wat galopjes niet van het paard gedonderd, we hebben een paar hele mooie ruïnes gezien, ik heb een zeer stoere baby alpaca muts gescoord (waarbij ik naar de foto's verwijs :D) en toch wel een beetje geleerd paard te rijden. Het laatste half uur leek Combo zelfs te luisteren naar wat ik wilde (misschien moet ik de nadruk nog wat extra op 'leek' zetten... maar toch) Wat ik niet mag vergeten te vermelden is dat we ook in een echt Cuzqueño dorpje zijn geweest waar we ook in een keuken hebben gekeken met allemaal lieve Cuytjes. Cuy, het spaanse woord voor... cavia. Het was een echte ouderwetse stenen keukenhoek met op de grond diepe hollen in het steen, op de tweede verdieping het vuur en op de derde verdieping stonden de potten (de foto zal het duidelijker maken). Over de vloer scharrelde een stuk of 6, 7 hoogzwangere caviaatjes rond die vrij schichtig waren en iedere keer als de donder in de holletjes onder het fornuis schoten (waar het lekker warm is). Wat natuurlijk wel een beetje grappig was, want wat die beestjes natuurlijk niet weten is dat zo gauw ze nieuwe cuytjes geworpen hebben ze enkel 2 verdiepingen naar boven verhuizen... ocharme.... hihi
De dag daarna ben ik toch wel door flinke ziekte geveld. De nacht voor het paardrijden had ik al zeer slecht geslapen en na nog een avond te hebben liggen ijlen, wanend dat mijn lichaam over genomen werd door ruimtewezentjes of wat dan ook bleek in combinatie met waarschijnlijk hoogteziekte en een darminfectie niet zo'n strak effect te hebben. Ik ben dan ook de hele dag doodziek geweest en Muriel heeft mij heel lief verpleegd. De volgende dag, 1e kerstdag gingen wij naar Machu Picchu, de grootste Inca ruïnes / overblijfselen die momenteel nog bestaan. Met een gehele Farmacia aan pillen achter mn kiezen was dit nog best te doen en wij hebben een prachtige kerstdag gehad. Het ontbijt van het hotel kregen Muriel en ik ons strot echt niet binnen gezien cuzqueño brood niet te vreten is. Vandaar dat we ontbeten hebben met een snicker en een twix. Zeer voedingsbewuste meisjes zijn wij ja... Oke de 4 uur durende treinreis was vrij hels gezien het spoor gewoon een hobbeltrail is, wat mijn gemartelde buikje zeker geen best deed, maar ook dat hebben we overleefd. Het uitzicht dat we zagen toen we na een busje en nog een wandelingetje eindelijk bij de Machu Picchu aankwamen maakte alles dan ook wel weer goed. PRACHTIG, niet anders te verwoorden. Ik verwijs naar de foto's omdat woordjes hier niets betekenen en zelfs de foto's maken het werkelijke uitzicht niet goed. Muriel en ik als heuze Japanners overal foto's van maken en verder op ons gemakje rond gestruind tussen de grasterasjes en stenen muurtjes en huisjes. Het is ongelofelijk hoe die Incaatjes (want het waren kleine ventjes hoor) dit soort bouwwerken in elkaar knutselden.
Uiteindelijk zaten we om 5 uur weer in de trein en om half 10 in het hotel. Gezien we dood op waren en ik toch nog niet helemaal tip top was zijn we na een douche zowaar direct in slaap gesukkeld. De volgende ochtend hebben we een heerlijke brunch gedaan. Dit vond plaats in een klein café in een straatje bij Plaza de las Armas (ja iedere stad heeft een plein dat zo heet). Hier zaten een vijftiental oude opaatjes van rond de 70 - 80 die ons natuurlijk reuze interessant vonden. Na de vraag 'waar komen jullie vandaan?' met het antwoord Holanda, beginnen ze plots allemaal ! Farfan ! te joelen... hihi, hebben we meteen weer wat vriendjes bij gemaakt. Zo gemakkelijk gaat dat hier. Morgen gaan we verder naar Puno om het Titicaca meer te bezichtigen. Gezien dit op 4000 meter hoogte ligt ga ik zo direct nog maar wat meer anti-hoogteziekte pillen inslaan en eens kijken wat ik met al dat Alpaca ga doen.
Heel veel groetjes en tot over een kleine 3 weekjes!
http://boondock-sunny.hyves.be/album/34999038/Ecuador_7/qc8uyBeo/
-
27 December 2008 - 18:12
Mama Van Jenneke:
Vanuit een zeer koud Nederland wensen wij jullie een leuk en gezellig oud en nieuw.
weer prachtige foto's.
nog veel plezier, daaaag
mama. -
28 December 2008 - 09:53
Irene:
Jullie hebben het geluk gehad om hem met mooi weer te zien, dat is joeri vorig jaar helaas niet gelukt. maar het moet schitterend zijn gezien de foto's leuk dat verhaal over dat paard rijden, jij deinst ook nergens voor terug he Jenneke. Prachtig meid! ik geniet van al die verhalen uit de 3 uithoeken van de wereld.
Groetjes,
Irene
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley